Долу маските! Тук си признаваме чувствата. Тук Чувстваме. Тук сме хора - хора, живеещи в една серийна моногамия. Мечтаем, крещим, обичаме, творим и се усмихваме... Всеки ден. Все по-силно. Маскирани не щем! Тук се влиза само по усмивка...





понеделник, 5 юли 2010 г.

Загубените функции на сърцето ти


защото отнемаш му правото на обич, то ще отнеме твоето право на щастие...

Aз няма да съм твойта съдница.
На Темида няма да се правя.
Сърцето ти самo ще те осъди,
Че обрекъл си го на страдание.

Сърцето ти не е съгласно
Да е вечно каменно, студено.
Ще загуби функциите си, опасно е
Като не го използваш. Дълго време.

То трябва да обича и да мрази,
Трябва да знае какво е любов.
Ключът за него ти пазиш.
Май че да го глътнеш даже си готов.

От страх. Да не е да се влюбиш.
и някоя това сърце да потроши.
Но счупеното, не разбираш,
носи щастие в живота ти. Уви!

Че обрекъл си го на страдание
сърцето ти само ще те осъди.
На Темида няма да се правя.
Аз няма да съм твойта съдница.

Няма коментари:

Публикуване на коментар